W sakramentach Kościoła zbawiająca wspólnota Boga z człowiekiem staje się widzialna, słyszalna, doświadczalna i obecna. Sakramenty mają swe źródło w Jezusie Chrystusie, w Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu, ponieważ On jest ucieleśnieniem miłości Boga do ludzi. Papież Leon Wielki (+461) powiedział: „Wszystko to, co w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa było widzialne, słyszalne i doświadczalne, działa nadal w sakramentach Kościoła”.

Szczególnie uwidacznia się to w Eucharystii. Nie tylko obiecuje ona wspólnotę z Bogiem i ludźmi, ale także ją stwarza. Mówi się w niej nie tylko o nowym życiu, lecz i o tym, że Jezus wydaje siebie za „nowe życie”. Podobnie można mówić o innych sakramentach. W nich czyni Bóg to, o czym one mówią i co zapowiadają.

Sakramenty można przyporządkować wydarzeniom w życiu człowieka. Przy ważnych i zwrotnych dla niego chwilach Kościół udziela mu, w imieniu Jezusa Chrystusa, miłości Boga, zbawienia i łaski oraz wskazuje w czynionych znakach, jak Bóg nam ludziom się udziela. W chrzcie św. zostaje dana człowiekowi, na początku jego chrześcijańskiego życia, wspólnota z Jezusem Chrystusem i wszystkimi chrześcijanami. W bierzmowaniu - przez umocnienie Duchem Świętym - wzmocnione jest to, czemu początek dał chrzest, czyli życie chrześcijańskie. Dlatego chrzest i bierzmowanie są sobie tak bliskie.

Także i chrześcijanin w grzechu nie pozostaje bez znaku bliskości Boga. W sakramencie pokuty ofiarowuje mu Bóg pojednanie i udziela ponownego przebaczenia.

Sakrament namaszczenia chorych dodaje odwagi i umacnia w nadziei na Boże miłosierdzie i zbawienie.
Ten kto powołany jest do specjalnej służby w Kościele - jako diakon, kapłan lub biskup - otrzymuje swe zadanie w sakramencie kapłaństwa.

W sakramencie małżeństwa młoda para zostaje obdarzona obietnicą, że miłość Boża będzie działać w ich wzajemnej miłości. Wspólnota małżeńska staje się symbolem wspólnoty, którą daje Bóg.

Sakramenty sprawiają więc, że tworząca wspólnotę miłość Boga staje się dla ludzi widzialna i słyszalna:

Sakramenty nie tylko wskazują nowe życie, one nam je dają. Nie tylko mówią o naszym zbawieniu, one je dają. One nie tylko mówią o bliskości Pana, w nich Pan przychodzi do nas.